Η σκηνή αποτυπώνει μια ήσυχη παραλία κατά μήκος της ακτής της Κριμαίας, με απαλά κύματα να χαϊδεύουν τις πέτρες. Ένα απαλό, διάχυτο φως απλώνεται στον καμβά, υποδηλώνοντας τη στιγμή πριν από την ηλιοβασίλεμα, όταν ο ουρανός αποκτά μια γοητευτική παλέτα από μπλε και κρεμ. Στο προσκήνιο, μερικές μεγάλες πέτρες διάσπαρτες κατά μήκος της ακτής, οι τραχιές επιφάνειές τους αντιπαραβάλλονται όμορφα με τις λείες χαντρούλες από κάτω. Δύο φιγούρες, φαινομενικά σε στοχασμό, κατευθύνουν ευγενικά το βλέμμα μας προς την σύνθεση. Στέκονται κοντά στο νερό, απορροφημένες στη σκέψη τους. Οι μακρινές βουνοκορφές προσφέρουν ένα ήσυχο φόντο, περιβεβλημένο από ένα απαλό νέφος που προσθέτει βάθος και μυστήριο στην ατμόσφαιρα.

Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί σχολαστική τεχνική πινέλου για να συλλάβει την δυναμική αλληλεπίδραση φωτός και σκιάς σε όλη την τοπιογραφία. Η ανακλαστική ποιότητα του νερού λάμπει με αποχρώσεις του μπλε και του ασημένιου, συγκεντρώνοντας την ουσία ενός παραθαλάσσιου καταφυγίου. Υπάρχει μια συναισθηματική ησυχία που διαπερνά αυτό το έργο; προκαλεί μια αίσθηση λαχτάρας για την ήρεμη ομορφιά της φύσης. Στο πλαίσιο του 19ου αιώνα, όταν οι τοπιογραφίες τέτοιου τύπου τιμήθηκαν για την ικανότητά τους να προκαλούν το υψίστη ο, αυτό το κομμάτι στέκει ως απόδειξη του ρομαντικού πνεύματος εξερεύνησης και ευλάβειας προς τη φύση.