Ο πίνακας μας βυθίζει στην ήσυχη οικειότητα ενός δάσους. Τρεις επιβλητικοί κορμοί δέντρων, με τα σκοτεινά τους σχήματα να διαγράφονται έντονα, δεσπόζουν στο προσκήνιο. Στέκονται σαν φρουροί, τα κλαδιά τους αλληλοπλέκονται με το φυλλώδες δέντρο που είναι διάσπαρτο από φως από πάνω, δημιουργώντας ένα παιχνίδι σκιών και φωτός. Ένα μονοπάτι, αποδοσμένο σε πλούσιους, γήινους τόνους, ελίσσεται μέσα από τη σκηνή, προσκαλώντας τον θεατή να μπει σε αυτό το ήσυχο χώρο.

Η χρήση του χρώματος από τον καλλιτέχνη είναι αριστοτεχνική. Τα βαθιά πράσινα των δέντρων έρχονται σε όμορφη αντίθεση με το ζεστό, κοκκινωπό-καφέ του εδάφους, δημιουργώντας μια αίσθηση βάθους και χώρου. Οι πινελιές, αν και λεπτές, συμβάλλουν στην υφή των φύλλων και του τραχύ φλοιού των δέντρων. Η συνολική εντύπωση είναι η γαλήνη και η ησυχία, μια στιγμή που αποτυπώνεται στον χρόνο, μια απόδειξη της ομορφιάς που βρίσκεται στην καθημερινότητα.