Μουσκεμένη στο απαλό φως ενός πρωινού ή απόγευματος, αυτή η ήρεμη παράκτια σκηνή αποτυπώνει τη δραματική ανύψωση απόκρημνων βράχων πάνω από τα άγριa κύματα της θάλασσας. Η λεπτή και προσεκτική πινελιά αποδίδει την υφή των βραχωδών επιφανειών και την αφρώδη, δυναμική κίνηση των κυμάτων που φτάνουν στην ακτή. Μικρές ομάδες ανθρώπων απλώνονται ήσυχα στην παραλία, προσθέτοντας μια ανθρώπινη νότα χωρίς να διαταράσσουν την απόλυτη ηρεμία και την επιβλητική παρουσία της φύσης. Η διακριτική παλέτα χρωμάτων — από τα βαθιά, ψυχρά μπλε του νερού μέχρι τους ζεστούς χρυσαφένιους τόνους των βράχων — υποδηλώνει μαεστρία στο φως και την ατμόσφαιρα καθώς και στενή γνώση αυτής της παράκτιας περιοχής.

Η τοποθέτηση των επιβλητικών βράχων στα δεξιά κατευθύνει το βλέμμα κατά μήκος της τραχείας ακτογραμμής, προσκαλώντας τον θεατή σε ένα οπτικό ταξίδι από τις μορφές στο προσκήνιο μέχρι τον μακρινό ορίζοντα όπου πλέει ένα μοναχικό ιστιοφόρο. Η σύνθεση, ισορροπημένη αλλά και δυναμική, αποτυπώνει την απρόβλεπτη ομορφιά της φύσης. Το έργο δημιουργήθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα, αντανακλώντας το ρομαντικό ενδιαφέρον για γραφικά τοπία και προαναγγέλλοντας την άνοδο της τοπιογραφίας ως εκφραστικού είδους. Η σημασία του έγκειται στη συνύπαρξη τοπογραφικής ακρίβειας και ποιητικής ευαισθησίας, δημιουργώντας μια εμβληματική εμπειρία δέους και γαλήνης.