Σε αυτό το συγκινητικό τοπίο, δύο γυναίκες εργάζονται στην όχθη ενός ποταμού κάτω από μια ομάδα ψηλών σημύδων, αφηγούμενες μια ήσυχη ιστορία αγροτικής ζωής. Ο ζωγράφος αποτυπώνει με ευαισθησία το λεπτό παιχνίδι φωτός και σκιάς στα φύλλα και το χορτάρι, δημιουργώντας έναν πλούσιο, υφασματικό κόσμο που φαίνεται ταυτόχρονα οικείος και εκτενής. Η απαλόχρωμη παλέτα με γήινους καφέ, απαλά πράσινα και γκριζοπράσινους τόνους, προδιαθέτει για την γαλήνη ενός αργά απογεύματος, προσκαλώντας τον θεατή να αισθανθεί τη σιωπή και να φανταστεί το φύσημα των φύλλων και το απώτατο νερό.

Η σύνθεση είναι αρμονικά ισορροπημένη, με την πυκνή συστάδα δέντρων να σχηματίζει μια φυσική ομπρέλα που πλαισιώνει τις φιγούρες τοποθετημένες προσεκτικά στο κάτω δεξιό μέρος, τονίζοντας τη σύνδεσή τους με τη φύση και τη δουλειά τους. Τα πινελιές είναι ευαίσθητες αλλά εκφραστικές, συνδυάζοντας απαλότητα και λεπτομέρεια ώστε να εντείνουν το συναισθηματικό αντίκτυπο της σκηνής. Ιστορικά, ο πίνακας αποτίει τρυφερή φόρο τιμής στις εργαζόμενες γυναίκες της εποχής, απεικονίζοντας τη σιωπηλή τους αντοχή και το δέσιμό τους με το τοπίο, αναβαθμίζοντας τις καθημερινές στιγμές σε διαχρονική τέχνη.