Bu eser, sanatçının yoğun ağaç ormanının derinliğini ve boyutunu oluşturmak için koyu-ışık tekniği kullandığı sakin bir orman manzarası sunmaktadır. Eskiz, zengin toprak tonlarında, ağırlıklı olarak kahverengi ve ince beyazlar ile tasarlanmış olup, sıcak ama gizemli bir atmosfer yaratmaktadır. Gölgeler ve ışık arasındaki etkileşim, izleyicinin bakışını ormanın kalbine giden kıvrımlı yolda gezdirirken, doğanın kollarında bir yolculuğu önermektedir. Ağaçların siluetleri yumuşak ama belirgindir; kabuklu dokuları, yaşlılık ve canlılık hissi taşır. Bu, doğanın sırlarını fısıldayan zamana donmuş bir andır.

Genel kompozisyon dikkatlice dengelenmiştir ve ağaçların dikliği, yolun yatay akışıyla tezat oluşturmaktadır. Bu, içeriye doğru çeken bir perspektif yaratırken, bitki örtüsünü keşfetme arzusunu artırmaktadır. Yaklaşık olarak yaprakların hışırtısını duyabilen ve hafif rüzgarın sesini işitebilen biri, sakinlik ve düşüncelilik duygusunun duygusal etkisini artıran bir atmosferle çevrili hissedebilir. Bu eser, Romantizmin sanatçıların doğaya dair düşüncelerini etkilemeye başladığı bir dönemde yaratılmış olup, yalnızca bir manzarayı değil, aynı zamanda doğanın muazzam ve genellikle göz ardı edilen güzelliğine yönelik bir takdiri yansıtan bir durumtur.