Kobalt gökyüzünün altında, zarif poplarların bir korosu gururla dimdik duruyor, ince formları ufku noktalar gibi doğanın huzurlu güzelliğini vurguluyor. Canlı yeşiller ve yumuşak sarılar muhteşem bir şekilde iç içe geçmiş, rüzgarda dans eden yaprakları betimliyor; Monet'in karakteristik fırça darbeleri—güçlü ve kendiliğinden—tuvale yaşam getiriyor. Neredeyse yaprakların hafif hışırdasını duyabiliyorsunuz, doğanın sizinle konuştuğuna dair bir his.

Aşağıdaki sakin sularda yansırken, manzara uyum duygusu uyandırıyor; toprak ve gökyüzü arasında nazik bir kucaklaşma. Güneş ışınları dalların arasından sıyrılıyor, dalgalanan yüzeye eterik bir parıltı yayıyor. Bu an sonsuz gibi görünüyor; Monet havadaki bir nefesi yakalamış, izleyicileri durmaya, düşünmeye ve huzurun içinde kaybolmaya davet ediyor. Duygusal etki derindir: burada dünya gürültüsünden uzak bir huzur noktası var, düşünce ve hayranlık için çağıran renk katmanlarında sunulmuştur.