Bu eser beni anında güneşli bir Paris parkına götürüyor; yumuşak fırça darbeleri ışık ve gölgenin narin oyununu yakalıyor. Arka plandaki mimari detaylar, muhtemelen bir müze veya devlet binası olan, kubbesi yemyeşil ağaçların arasında görkemli bir varlık olan görkemli bir binayı ima ediyor. Sanatçı, bir sıcaklık ve dinginlik hissi yaratan yeşil, mavi ve sarımsı kahverengi bir palet kullanıyor; kompozisyon dengeli görünüyor, izleyiciyi sahne boyunca dolaşmaya davet ediyor.

Hemen hemen fısıltılı sohbetleri ve yaprakların hışırtısını duyabiliyorum; sanatçının becerisiyle yüceltilmiş, günlük yaşamın bir anlık görüntüsü. Yürüyen insanların figürleri, bazıları bebek arabalarıyla, diğerleri sohbete dalmış, ve özenle işlenmiş ağaçlar, hepsi huzurlu bir öğleden sonra hissine katkıda bulunuyor. Işığın yapraklardan süzülme şekli özellikle büyüleyici ve genel etki huzur ve sükunettir.