To dzieło przenosi mnie natychmiast do skąpanego w słońcu paryskiego parku; miękkie pociągnięcia pędzla oddają delikatną grę światła i cienia. Szczegóły architektoniczne w tle sugerują wspaniały budynek, być może muzeum lub budynek rządowy, którego kopuła jest dostojną obecnością wśród zielonych drzew. Artysta używa palety zieleni, błękitów i ochry, tworząc poczucie ciepła i spokoju; kompozycja wydaje się zrównoważona, zapraszając widza do spaceru po scenie.

Niemal słyszę szepczące rozmowy i szelest liści; to migawka z życia codziennego, podniesiona przez umiejętności artysty. Postacie spacerujących ludzi, niektórzy z wózkami, inni pogrążeni w rozmowach, i starannie oddane drzewa, wszystkie przyczyniają się do poczucia spokojnego popołudnia. Sposób, w jaki światło przenika przez liście, jest szczególnie urzekający, a ogólny efekt to spokój i cisza.