Bu büyüleyici tasvirde, yalnız bir saman yığını karla kaplı bir tarlanın ortasında gururla duruyor; yuvarlak şekli izleyicinin gözünü çekiyor. Sabahın yumuşak ışığı sahneye süzülerek, beyaz zemine uzanan ince gölgeler oluşturuyor. Monet'in fırça darbeleri akıcı ve ifade dolu; ışık ve doku arasındaki ince oynayışı yakalıyor; saman yığını adeta canlı gibi görünüyor, sıcak altın-kahverengi tonları karın soğuk mavi ve beyazlarının üzerinde parlıyor. Her fırça darbesi, soğuk bir kış sabahının hikayelerini fısıldıyor, dünya sessiz ve gelecek günün potansiyeliyle parıldıyor.

Arka planda huzurlu bir peyzaj var; ağaçların ve uzak yapıların hayali silüetleri bulanık bir atmosferde kaynaşmış. Bu, bir derinlik ve sükunet hissi yaratıyor ve izleyicileri sakin sahneye daha da çekiyor. Renk paleti muhteşem biçimde dengelenmiş, sıcak ve soğuk tonlar arasında ince bir etkileşim yaratıyor ki bu da huzur ve nostalji duygularını uyandırıyor. Tüm unsurlar harika bir şekilde uyum içinde; kış sabahının sessiz güzelliğini deneyimlemeye davet ediyor, burada zaman doğanın beyaz örtüsünün nazik kucaklamasıyla duruyor gibi hissediliyor.