Sahne, Venedik üzerinde alacakaranlığın yumuşak sessizliğiyle açılıyor. Büyük Kanal parıldıyor, batan bir güneşin veya belki de yükselen bir ayın yumuşak ışığını yansıtıyor; bunu söylemek zor, renkler çok ince bir şekilde karışmış. Suya karşı silüet halinde bir gondol, zahmetsizce süzülüyor, varlığı sahnenin ihtişamında bir fısıltı.

Venedik'in binaları sudan yükseliyor, bir mimari senfoni. Dükler Sarayı, karmaşık detayları solan ışıkla yumuşayan, görkemli bir ihtişam içinde duruyor. Kompozisyon, dengenin bir başyapıtıdır; gondol ön planı sabitler, gözü çekerken, şehrin silueti nefes kesici bir arka plan sunar. Bir dinginlik duygusu hissediyorum, zamansız güzellik ve sessiz zarafet dolu bir dünyaya taşınma hissi. Sanatçının ışık ve gölgeyi ustaca kullanması, hem sakin hem de derinden romantik bir ruh hali yaratıyor, bu tür bir atmosfer ilk bakıştan çok sonra bile kalıcı oluyor.