Eser, mürekkep resmin basit zarafetiyle dolu büyüleyici bir sahne sunuyor. Büyük bir ağaç, kompozisyonu solda sabitler, kalın ve dokulu gövdesi bir zemin unsuru sağlar. Yaprakların narin işlenmesi, ağacın sağlam formuyla güzel bir tezat oluşturarak derinlik hissi yaratır. Ön planda, bir grup figür bir kuyunun etrafında toplanmış, ifadeleri saygı hissini yansıtıyor. Yakınlarda bir tabela asılı, metni sahneye bir anlatı katmanı ekliyor; bizi su içerken kuyu kazıcılarını hatırlamaya teşvik ediyor. Tüm kompozisyon, esere yumuşak, neredeyse nostaljik bir nitelik kazandıran, dünyevi tonların ve donuk yeşillerin yumuşak bir paletiyle işlenmiştir. Fırça darbeleri karakteristik bir akışkanlığa sahiptir. Basitlik ve derinliğin bir karışımıyla yakalanan sessiz bir an gibi geliyor.