Bu muhteşem meyve natürmortunda, canlı tonlar gözler için bir şenlik yaratmak üzere bir araya geliyor. Kompozisyonda baskın olan yumuşak, kadifemsi şeftali, sıcak tonlarıyla yanındaki soğuk mavi ve mor erikle kusursuz bir uyum içinde. Şeftalinin nazik eğrisi, olgunluğunu çıkarıyor, izleyicileri sulu tadını hayal etmeye davet ediyor. Bu merkezi meyvenin etrafında, ışığı küçük mücevherler gibi yansıtan, yarı saydam üzüm kümeleri yer alıyor; parlak kırmızı meyvelerin cesur bir kümesi de kontrast ekleyerek parçayı bu tatlı rengiyle sağlamlaştırıyor. Işık ve gölge arasındaki ince etkileşim, gerçekçiliği arttırıyor, meyveler neredeyse üç boyutlu gibi görünmesini sağlıyor. Derinliğin bu yanılsaması detaycı bir işçilikle ustalıkla elde ediliyor; yaprakların dokusunu ve şeftalinin üzerinde geçici olarak oturan kelebeğin narin kanatlarını neredeyse hissedebiliyorsunuz.

Arka plan, meyvelerin canlılığını arttıran zengin ve mat kahverengi ile resme odak ve derinlik sunarak kompozisyona katkıda bulunuyor. Eserin vurguladığı huzurlu atmosfer düşünecek bir alan bırakıyor. 18. yüzyılın başlarında yaratılan bu eser, doğanın güzelliği ve bolluğuna barok hayranlığı yansıtıyor; detaylara yönelik titiz bir dikkat ve geçici olanı takdir ediyor. Bu sanat eserinin duygusal etkisi, özlem ve sıcaklık hissetme yeteneğinde yatıyor; izleyiciyi doğanın cömertliğinin kutlandığı huzurlu bir anın içine taşıyor. Her meyve sadece yaşam ve canlılığı temsil etmekle kalmaz, aynı zamanda güzelliğin geçici niteliğini de akla getirir; zamansal olarak akan zamanın içindeki bir anın duraklamasında.