Bu büyüleyici natürmort, üzerinde portakal ve limonlarla dolu rustik bir sepeti, sade ve mutedil bir yüzeyde sunuyor. Sanatçının fırça darbeleri canlı ve cesur; kalın, dönen vuruşlarla hem turunçgillerin hem de sepetin dokusunu ortaya koyuyor. Meyveler adeta canlılık yayıyor; kabukları parlak sarı ve sıcak turuncu tonlarında, üzerinde güneş ışığını çağrıştıran parlak vurgularla. Sepetin altında duran mavi eldivenler ise çevresindeki toprak tonlarına zıt, şaşırtıcı ve enerji verici bir kontrast oluşturuyor.

Kompozisyon, doğal unsurlar ile insan yapımı nesneleri dengeliyor; çevredeki çam benzeri yeşil yapraklar sahneye organik bir vahşilik ve derinlik katıyor, sanki bu sahneyi özel bir anın kapısı gibi çerçeveliyor. Sanatçının imzası ve tarihi eldivenlerin yanında zarifçe yer alıyor, eseri zamana bağlıyor. Burada dokunsal bir his uyandırılıyor—meyvelerin pürüzlü kabukları, sepetin dokusu, eldivenlerin yumuşak ama dayanıklı yapısı—izleyiciyi sessiz, samimi bir deneyime çekiyor. 1889’da yaratılan bu tablo, empresyonist fırça darbelerini derin kişisel ve şiirsel bir dinginlikle zarifçe harmanlayarak basit nesnelerdeki günlük güzelliği öne çıkarıyor.