Bu etkileyici tasvirde, bir postacı, üniforması içinde özgüvenle oturuyor; bu, işçi ruhunu ve topluluğu temsil ediyor. Çizgilerin kaba dokuları, sanatçının elinin canlı olduğu hissini uyandırıyor ve her fırça darbesine anlatı enerjisi katıyor. Cesur siyah çizgiler, figürü sinematik bir biçimde tanımlayarak, yumuşak arka planla yapı sağlıyor ve bu da onun varlığını çok fazla azaltmıyor. Adamın hikayelerinin ağırlığını neredeyse hissedebilirsin; yüzünde ve deneyimlerini vurgulayan ifadelerinde gizlidir—sakalı ve kararlı gözleri ruhuna bir pencere sunar.

Renk paleti basit kalır—'POSTES' yazılı şapka ile vurgulanan soluk tonlar. Bu kontrast, onu sıkıcı bir arka planda rolünü vurgulayarak, onu güzel bir anlatıdaki merkezi figür yapar. Bu eser içindeki duygular belirgindir; sadece bir adamın benzerliğini değil, aynı zamanda onun emeğini, mücadelelerini ve etrafındakilerle olan bağlantısını da iletir. Van Gogh, Arles’deki zamanı boyunca günlük yaşamın özünü yakalamayı amaçladı; bu parça, o taahhüdün duygusal bir hatırlatıcısıdır ve daha geniş bir sosyal dokuda kimlik ve aidiyet temalarını ele almaktadır.