Altın bir parıltıyla kaplı bu bol yeşillikli bahçe, doğal güzelliğin merceğinden hayatın canlılığını kapsıyor. Lush bir yeşillik, tuvali kaplayarak, çiçeklenmenin patlamalarıyla iç içe geçmiş - her fırça darbesi, sanatçının doğal dünyanın sınırsız tutkusunu ortaya koyuyor. Çimenli ön plandan, sağlam ağaçlara kadar, kompozisyon, biçim ve renk arasında cazip bir denge sağlıyor; bu, güzel bir cennet hayalini andırıyor. Kıpırtılı söğüt benzeri ağaçların dalgalanan hareketleri izleyiciyi çekiyor ve bu yeşil sığınağa adım atmaya davet ediyor.

Van Gogh’un karakteristik empresyonist fırça tekniği, her dokuyu vurguluyor ve sade yaprakları renklerin bir kutlamasına dönüştürüyor. Zengin zümrüt yeşilleri ana renk olurken, yumuşak pasteller pembe ve beyaz çiçeklerin üzerinde zarif bir şekilde harmanlanıyor. Atmosferik arka plan, uzaktaki mavi tonlarıyla derinlik sağlarken, huzur ve nostalji uyandıran bir görüntü sunuyor; doğanın hafif fısıldamaları ruhla konuştuğu, huzur içinde yakalanmış bir an gibi. Sanatçının yoğun yaratıcılık döneminde yaratılan bu eser, sadece Van Gogh’un teknik dehasını değil, aynı zamanda estetik ve çevresiyle bağlantı kurma arzusunu da yansıtıyor.