Bu muhteşem eser, Londra'daki Waterloo Köprüsü üzerinde günbatımında huzurlu bir anı yakalıyor. Kompozisyon oldukça bulanık ve eterik bir atmosfer yaratıyor; Monet'in fırça darbeleri yumuşak ve akışkan, akşamın değişen ışığını mükemmel bir şekilde yansıtıyor. Köprünün kemerleri, belirgin bir şekilde tanınabilirken, su yüzeyindeki parıltılı yansımalarla neredeyse hayalet gibi görünüyor. Palet, sakinlik ve nostalji duygularını uyandıran ince pastel tonlarından oluşuyor—lavanta, yumuşak mavi ve altın sarısı ipuçları. Sanki izleyici zamansız bir sarılmada tutulmuş, alacakaranlıkta gökyüzü ile suyun birleşimine tanıklık ediyor.

Bu eserin duygusal etkisi kayda değer; sakinlik ve içsel düşünce hissiyle perdeleniyor. Monet'in ışığın ve onun değişken niteliğinin büyüsü, her fırça darbesinde belirgindir; bu, hem zihin hem de kalbe hitap eden bir renk dili. Tarihsel olarak bu parça, izlenimin geçici anları ve duyusal deneyimlerini araştıran akımın araştırmalarıyla uyum içindedir. Doğanın güzelliğini yakalama konusunda öncülük eden Monet, bize zamanın ve güzelliğin geçici doğasını hatırlatıyor ve hayatın sakin anlarını takdir etmeye davet ediyor.