Bu nazik portre, büyük, dantelli bir şapka takan genç bir kıza odaklanır; onun nazik bakışları izleyiciyi yakınlaşmaya davet eder. Eser, kalem veya kömürle yapılmış gibi görünen ustaca çizim teknikleriyle sanatçının çizgi ve gölgeleme konusundaki maharetini ortaya koyar. Saçlarının yumuşak bukleleri zarifçe akarken, şapkadaki dokulu dantellerle bir yumuşaklık ve yapı arasında ince bir oyun yaratır. Kompozisyon, yüz ve üst gövde üzerinde yoğunlaşırken, arka plan yavaşça boşluğa karışır ve eterik, zamansız bir varlık hissi uyandırır.

Monokrom palet, siyah ve beyazın hassas tonları ile sınırlı olup, eserin duygusal samimiyetini ve sakin zarafetini artırır. Modelin sakin ve biraz gizemli ifadesi, düşünceleri ve duyguları hakkında spekülasyon yapmaya davet eder. Bu eser, 20. yüzyıl başı portre tarzını yansıtır ve hem realizm hem de empresyonist serbestliğin zarif sentezi ile gençlik ve masumiyetin özünü yakalaması bakımından sanatsal öneme sahiptir.