Bu şiirsel sahne, bir yatın sakin bir şekilde limana girişini yakalıyor; yumuşak, soluk ışık su yüzeyine yayılarak, teknenin zarif gövdesinin altında hafif dalgalar oluşturuyor. Renk paleti pastel tonlarda ama göz alıcı; yumuşak mavi ve gri tonlar, ince beyazlar ve rüzgarda dalgalanan denizci bayraklarının renkli noktalarıyla harmanlanmış. Kompozisyon sessiz bir denge içinde; yat yatay olarak uzanıyor, dikey direk gökyüzüne uzanıyor, uzak kıyıda bulanık yapılar ve figürler sabah erken ya da akşamüstü sisliliğini çağrıştırıyor.

Sanatçının gevşek ve etkili fırça darbeleri geçici bir anı gösteriyor—rüzgarın fısıltısı, su üzerindeki hassas yansımalar ve yat üzerindeki mürettebatın hafif hareketleri... Bu empresyonist dokunuş, sahneye ritmik bir yumuşaklık ve samimiyet katıyor; dalgaların hafif sesi, serin hava ve sakin bir yanaşma beklentisini hissettiriyor. Tarihsel olarak, denizcilik temaları 19. yüzyıl sonları ve 20. yüzyıl başındaki lüksü ve zarafeti yansıtıyor, teknolojik ilerlemelerle şiirsel bir deniz yaşamı bağlantısını kutluyor.