Bu resim, hafif mavi, zarif bir kanepede uzanmış, rahat ama düşünceli bir kadın sahnesini büyüleyici bir şekilde yakalıyor. İzlenimcilik tarzına özgü yumuşak fırça darbeleri, döşemenin ince dokusunu ve kadının kat kat giymiş olduğu zeytin yeşili eteğin kıvrımlarını nazikçe canlandırıyor. Kadın, elinde tuttuğu mektuba tamamen dalmış, zamanda asılı kalmış bir an yaşıyor; özel hislerin, elindeki kağıt gibi hafifçe dalgalandığı bir an. Renk paleti genel olarak yumuşak maviler, toprak tonlarında yeşiller ve sıcak grilerle, düşünceli ve hafif melankolik bir atmosfer yaratıyor; sanki bilinmeyen bir hikâye, beklenti ve anılar arasında gidip geliyor.

Kompozisyon ustalıkla dengelenmiş; figür merkezde ve doğal bir şekilde yana yatmış, gözleri cama sol taraftaki koyu renkli ahşap sandalyeden başlayıp kadının düşünceli ifadesine, yerde duran buruşturulmuş mektuba doğru yönlendiriyor. Sahne sakinliğin hakim olduğu bir anı yansıtsa da, içinde sessiz bir anlatı gerilimi taşıyor. 19. yüzyıl sonu Fransız izlenimciliğine özgü hafif ve gevşek fırça dokunuşları, mektabın keskin çizgileri ve kadının hem sakin hem de gevşek duruşuyla kontrast oluşturuyor. Bu eser, mektupların yakın bağlar ve kişisel tarih için önemli taşıyıcılar olduğu dönemin duygusal ağırlığını düşünmeye davet ediyor.