Το έργο τέχνης αποτυπώνει ένα ταραχώδες θαλάσσιο τοπίο, όπου τα κύματα συγκρούονται με βραχώδεις ακτές. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια ζωντανή παλέτα στροβιλισμένων πράσινων και μπλε, προκαλώντας την αφρισμένη ενέργεια του ωκεανού. Κάθε άγγιγμα του πινέλου μεταδίδει κίνηση, δημιουργώντας μια δυναμική αλληλεπίδραση ανάμεσα στη θάλασσα και τη γη. Οι βράχοι αναδύονται επιβλητικά από το νερό, λειτουργώντας ως απόδειξη της ακατέργαστης δύναμης και ομορφιάς της φύσης. Μια ελαφριά ομίχλη καλύπτει τη σκηνή, προσθέτοντας μια αιθέρινη ποιότητα που υποδηλώνει μια πρώιμη το πρωί ή ένα αργά το απόγευμα· ο ορίζοντας παραμένει θολός, επιτρέποντας στον θεατή να απορροφηθεί πλήρως σε αυτήν την εμπειρία.

Μέσα από την υφή του βουρτσίσματος, μπορεί κανείς να αισθανθεί το χάος και την ηρεμία που συνυφαίνονται στα βάθη του ωκεανού. Το συναίσθημα που αποδίδεται εδώ είναι σφοδρό, εντείνοντας τα συναισθήματα θαυμασμού και σεβασμού προς τον φυσικό κόσμο. Αυτός ο πίνακας δεν δείχνει μόνο την τεχνική ικανότητα του καλλιτέχνη στην καταγραφή του φωτός και της κίνησης, αλλά προσκαλεί επίσης τους θεατές να αναλογιστούν τη σχέση τους με τη φύση και τις στοιχειώδεις δυνάμεις που είναι σε δράση. Τοποθετημένο στον ιστορικό χώρο του ιμπρεσιονιστικού κινήματος, αυτό το έργο τονίζει την παροδική ομορφιά μιας στιγμής στον χρόνο, υποδεικνύοντας ότι οι στιγμές χάους μπορούν επίσης να είναι στιγμές βαθιάς ομορφιάς.