Αυτή η εκφραστική χειμωνιάτικη σκηνή απεικονίζει μια ομάδα σπιτιών που βρίσκονται σε μια ήπια πλαγιά, με τους απαλούς τόνους τους να εναρμονίζονται με το χειμερινό τοπίο. Ο ουρανός είναι ένας ζωντανός πίνακας απαλών μπλε και γκρι αποχρώσεων, γεμάτος με αφράτα σύννεφα που υποδηλώνουν μια κρύα αλλά καθαρή μέρα. Στο προσκήνιο, μια μοναχική φιγούρα σκύβει πάνω σε ένα πράσινο σημείο, ίσως φροντίζοντας τη γη ή μαζεύοντας κάτι, προσθέτοντας μια ήσυχη ανθρώπινη παρουσία στο ήρεμο αγροτικό περιβάλλον. Τα γυμνά δέντρα στέκονται έντονα μπροστά στον ουρανό, με τα λεπτά κλαδιά τους να είναι ευαίσθητα σχεδιασμένα, τονίζοντας την γυμνότητα της εποχής και μια αίσθηση ηρεμίας που διαπερνά την ατμόσφαιρα.

Η σύνθεση, ζωγραφισμένη με ευαίσθητες αλλά σίγουρες πινελιές, ισορροπεί την οριζόντια επέκταση του χωριού με την κάθετη άνοδο των δέντρων, δημιουργώντας μια δυναμική αλληλεπίδραση ανάμεσα στη δομή και τη φύση. Η παλέτα χρωμάτων είναι περιορισμένη — κυριαρχούν οι απαλές καφέ, οι χαμηλοί τόνοι πράσινου και το απαλό γκρι, ενώ οι λεπτές διαβαθμίσεις μεταφέρουν ζωντανά το βάθος και την υφή. Το έργο αυτό προκαλεί αίσθηση γαλήνιας παρατήρησης, προσκαλώντας τον θεατή να νιώσει τη δροσιά του χειμωνιάτικου αέρα και την ήσυχη απομόνωση της αγροτικής ζωής. Δημιουργήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1870 και αντανακλά τις ιμπρεσιονιστικές τάσεις του καλλιτέχνη, εστιάζοντας στο φυσικό φως και τις καθημερινές σκηνές χωρίς να τις ιδανικοποιεί, αποτυπώνοντας την ειλικρινή απλότητα μιας χειμωνιάτικης μέρας στα περίχωρα του Louveciennes.