Σε αυτήν την ήρεμη σκηνή, ένας παραδοσιακός ιαπωνικός ναός στέκεται ήσυχα κάτω από ένα παχύ στρώμα από φρέσκο χιόνι. Η δομή με την ελαφρώς κυρτή στέγη καλυμμένη με λευκό βρίσκεται δίπλα σε μια ήσυχη λίμνη, των οποίων τα ήρεμα νερά αντικατοπτρίζουν απαλά την πτώση του χιονιού. Δύο φιγούρες περπατούν σε μονοπάτι από πέτρα, με τις ομπρέλες τους να προσθέτουν διακριτικές πινελιές χρώματος στην υποτονική χειμωνιάτικη παλέτα. Η σύνθεση ισορροπεί τη σταθερή αρχιτεκτονική μορφή με τις οργανικές μορφές των χιονισμένων δέντρων και θάμνων, προσκαλώντας τον θεατή να νιώσει τη σιωπή μιας χειμωνιάτικης ημέρας γεμάτης ηρεμία και περισυλλογή.

Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί απαλή σκίαση και λεπτή γραμμή, χαρακτηριστικά των κλασικών ιαπωνικών ξυλογραφιών, για να αποδώσει τις λεπτές διαβαθμίσεις φωτός σε αυτό το χιονισμένο τοπίο. Οι ψυχροί μπλε και γκρι τόνοι συνδυάζονται με το καθαρό λευκό, προκαλώντας αίσθηση δροσερού αέρα, ενώ το πέφτον χιόνι προσφέρει μια ρυθμική υφή που καθοδηγεί απαλά το βλέμμα σε όλη τη σκηνή. Ιστορικά, αυτό το έργο αποτυπώνει την ήρεμη ομορφιά της ιαπωνικής υπαίθρου, με βαθιά εκτίμηση για τους φυσικούς κύκλους, και ενσαρκώνει την παράδοση ukiyo-e που εκτιμά βαθιά τις εποχιακές αλλαγές. Το συναισθηματικό αντίκτυπο είναι ηρεμία και περισυλλογή, προσκαλώντας σε μια παύση ανάμεσα στα πεφτά χιονονιφάδες.