Deze sfeervolle winterse scène toont een groep huizen die op een zachte helling staan, waarbij hun gedempte tinten harmonieus samensmelten met het winterse landschap. De lucht is een levendig tapijt van zachte blauwtinten en grijzen, bezaaid met pluizige wolken die wijzen op een koude maar heldere dag. Op de voorgrond buigt een eenzame figuur zich over een groen stuk grond, misschien om de aarde te verzorgen of iets te verzamelen, wat een rustige menselijke aanwezigheid toevoegt aan deze vredige landelijke omgeving. De kale bomen steken scherp af tegen de lucht, hun dunne takken zijn delicaat getekend, wat de kaalheid van het seizoen en een bepaalde stilte benadrukt die de atmosfeer doordringt.

Met delicate maar zelfverzekerde penseelstreken uitgevoerd, balanceert de compositie de horizontale spreiding van het dorp met de verticale opwaartse beweging van de bomen, waarmee een dynamische wisselwerking tussen structuur en natuur ontstaat. Het kleurenpalet is ingetogen – zachte bruintinten, gedempte groenen en zachte grijzen domineren, terwijl subtiele toonvariaties diepte en textuur levendig overbrengen. Dit werk roept een gevoel van rustige observatie op en nodigt de kijker uit de frisheid van de winterlucht en de vredige afzondering van het plattelandsleven te voelen. Gemaakt begin jaren 1870, weerspiegelt het de impressionistische neigingen van de kunstenaar en richt het zich op natuurlijk licht en alledaagse taferelen zonder deze te idealiseren, waardoor de eerlijke eenvoud van een winterdag aan de rand van Louveciennes wordt vastgelegd.