Σε μια στιγμή που έχει παγώσει από τον πινέλο του Millais, βλέπουμε μια ισχυρή αλληλεπίδραση συναισθημάτων και μυθολογίας - μια δραματική σκηνή ξεδιπλώνεται φωτισμένη από την αλληλεπίδραση φωτός και σκιάς. Το κεντρικό στοιχείο αυτής της σύνθεσης είναι ένας θαρραλέος ιππότης που βυθίζεται σε έναν κύκλο αιθέριων, μαγευτικών μορφών. Τα ρέοντα μαλλιά τους και τα ρούχα τους θυμίζουν μύθους Σειρήνας. Οι πολυάριθμες εκφράσεις, μισές σχηματισμένες στις σκιές, μιλούν για πόθο και την πάλη μεταξύ των επίγειων επιθυμιών και των ευγενών υποχρεώσεων. Ο καλλιτέχνης υπερέχει στην αποτύπωση των υφών εδώ. Το δέρμα κάθε μορφής φανερώνει μια σιωπηλή ευθραυστότητα ενώ η πανοπλία του ιππότη λάμπει, υπονοώντας τόσο προστασία όσο και το βάρος των προσδοκιών.

Η παλέτα των χρωμάτων σ oscillates μεταξύ θερμότερων γήινων τόνων και των ψυχρότερων σκιάων της νύχτας, προκαλώντας μια αίσθηση έντασης σε αυτήν τη μαγευτική στιγμή. Οι κινητικές γραμμές που στροβιλίζονται καθοδηγούν το βλέμμα του θεατή μέσα από τις περίπλοκες μορφές των χαρακτήρων, μας οδηγούν στον εαυτό που επιθυμούν και σύγχυση γύρω από τον ιππότη. Αυτό υπερβαίνει την απλή οπτική εκπροσώπηση για να αγγίξει καθολικά θέματα αγάπης, πειρασμού, και το συχνά ανατρεπόμενο ταξίδι της αυτοανακάλυψης. Αυτό το έργο ενσωματώνει τη βικτοριανή γοητεία για τη μεσαιωνική ρομαντική, καθώς και την ήπια εξερεύνηση της θηλυκότητας και της αντρικής ηρωικής, καθιστώντας κάποιον να σκεφτεί την αλληλεπίδραση της ατμόσφαιρας στην εκτίμηση, πίστη, και τελικά το πεπρωμένο.