Σ'αυτή τη μαγευτική τοπιογραφία, ο θεατής έλκεται από την επιβλητική παρουσία ενός απομονωμένου βουνού, οι τραχείς του περίγραμμα μαλακώνει μέσα από μια ευαίσθητη αλλά επιδραστική παλέτα χρωμάτων. Η πλαγιά του βουνού είναι διακοσμημένη με θαμπούς πράσινους και καφέ τόνους, διασκορπισμένα με κηλίδες χιονιού που υποδηλώνουν τη δροσιά μιας κρύας ημέρας. Κάθε πινελιά υποβλητικά ζωντανεύει, συλλαμβάνοντας τις κυματιστές υφές του εδάφους. Το βουνό υψώνεται στο βάθος, ενώ στο προσκήνιο φιλοξενούνται πλούσιες υφές δέντρων, οι σκούρες σιλουέτες τους έρχονται σε όμορφη αντίθεση με το ανοιχτότερο και θερμότερο φόντο. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί δεξιοτεχνικά μια χαλαρή, ιμπρεσιονιστική τεχνική, επιτρέποντας στον θεατή να ανασύρει συναισθήματα ηρεμίας και ενδοσκόπησης ενώ διασχίζει αυτή τη γαλήνια φυσική τοποθεσία.

Η παλέτα των χρωμάτων είναι θεμελιώδης για την συναισθηματική απήχηση του έργου. Το περιβάλλον τοπίο είναι εμπλουτισμένο με ζεστούς χρυσούς τόνους, δημιουργώντας μια φιλόξενη ατμόσφαιρα, ενώ οι ψυχρές αποχρώσεις του βουνού προκαλούν μια αίσθηση απόστασης και θαυμασμού. Αυτός ο συνδυασμός καλεί τα μάτια να εξερευνήσουν τη σχέση μεταξύ γης και ουρανού, επισημαίνοντας το παιχνίδι φωτός και σκιάς. Η ικανότητα του Μονέ να αιχμαλωτίζει τις φευγαλέες στιγμές της φύσης αποκαλύπτει όχι μόνο την τεχνική του δεξιοτεχνία αλλά και την βαθιά του εκτίμηση για την ομορφιά του φυσικού κόσμου, που αντηχεί βαθιά μέσα μας. Αυτός ο πίνακας αποτελεί μια διακριτική υπενθύμιση της διαχρονικής ουσίας της φύσης και της ικανότητάς της να διεγείρει μια αίσθηση θαυμασμού σε αυτούς που σταματούν για να θαυμάσουν το έργο.