Το έργο παρουσιάζει μια γραφική θέα σε κάθετους βράχους δίπλα στη θάλασσα, μια χαρακτηριστική δυνατότητα του εκφραστικού στυλ του Μονέ. Οι βράχοι, αποτυπωμένοι σε απαλές, μπερδεμένες αποχρώσεις, επικαλούν μια αίσθηση ρεαλισμού, συγχωνεύονται απρόσκοπτα με την ατμόσφαιρα. Ο Μονέ χρησιμοποιεί λεπτές πινελιές για να μεταδώσει την ουσία του φωτός που παίζει πάνω στις επιφάνειες, προτείνοντας σχεδόν μια αιθέρια ποιότητα. Οι απαλές ροζ και μοβ αποχρώσεις συνυφαίνονται, επιτρέποντας μια ονειρική μετάβαση μεταξύ ξηράς και θάλασσας, ενώ οι πράσινες πινελιές υπονοούν βράχους καλυμμένους με φύκια. Ο μακρινός ορίζοντας είναι ένα tableau ηρεμίας με άνετους μπλε και απαλούς κίτρινους τόνους που αναμειγνύονται με τον ουρανό, τονίζοντας τη φευγαλέα φύση της σκηνής.

Οι στροβιλισμένοι σχηματισμοί των βράχων υψώνονται περήφανα πάνω από το νερό, αλλά μαλακώνουν από την ομίχλη που τους περιβάλλει. Ο δρόμος μπροστά μας φαίνεται αβέβαιος, σχεδόν σαν μια πρόσκληση σε έναν κόσμο πέρα από αυτόν. Η διάσπαρτη ομάδα πουλιών είναι σχεδόν φανταστική, προσφέροντας μια αίσθηση κίνησης που έρχεται σε έντονη αντίθεση με την ηρεμία των βράχων. Αυτή η ζωγραφιά αποτυπώνει την ήρεμη ομορφιά της φύσης και καλεί τον θεατή να βυθιστεί σε μια φευγαλέα στιγμή, αντηχώντας τη βαθιά σύνδεση του καλλιτέχνη με τα μεταβαλλόμενα τοπία της γαλλικής ακτής. Το έργο του Μονέ εδώ exemplifies πώς καταφέρνει να αποτυπώσει τα συναισθήματα που σχετίζονται με το τοπίο, προτείνοντας ευρύτερα θέματα της αστάθειας.