Ο πίνακας αποτυπώνει ένα ήρεμο και ηλιόλουστο ορεινό τοπίο όπου ψηλά χρυσαφένια φύλλα κυριαρχούν στο μέσο και στο προσκήνιο, προσδίδοντας στη σκηνή μια ζεστή αίσθηση φθινοπώρου. Στο μακρινό φόντο, ανεβαίνουν απαλά μπλε-γκρι βουνά κάτω από έναν πλατύ, καθαρό ουρανό με απαλές, αφράτες σύννεφα. Η τεχνική του καλλιτέχνη είναι εκφραστική, ενώ οι πινελιές του συνδυάζουν φως και σκιά για να αποδώσουν τις υφές των φύλλων, του εδάφους και του νερού με μια σχεδόν ιμπρεσιονιστική ζεστασιά. Στο κάτω δεξιά μέρος, διακρίνονται διακριτικές ανθρώπινες φιγούρες, πιθανώς απασχολημένες σε μια ήσυχη δραστηριότητα κατά μήκος της όχθης του ποταμού, προσδίδοντας μια αίσθηση κλίμακας και μια λεπτή αφήγηση που συνδέει το μεγαλείο της φύσης με μια ανθρώπινη παρουσία.

Το έργο εκπέμπει μια γαλήνια, στοχαστική ατμόσφαιρα, καλώντας τον θεατή να βυθιστεί στην αρμονική ισορροπία μεταξύ γης, νερού και ουρανού. Η παλέτα των χρωμάτων είναι πλούσια αλλά με μέτρο – ζεστές ώχρες, καστανά και χρυσά συνδυάζονται με ψυχρά μπλε και απαλά λευκά, δημιουργώντας μια αντίθεση που τονίζει το βάθος του τοπίου. Η σύνθεση καθοδηγεί το βλέμμα ομαλά από την αντανακλαστική επιφάνεια του νερού, διαμέσου των δέντρων που λούζονται στο φως του ήλιου, προς τις μακρινές κορυφές των βουνών, προκαλώντας έναν βαθύ αίσθημα γαλήνης και σεβασμού προς την απεραντοσύνη της φύσης. Η τεχνική φαίνεται να συνδυάζει τον παραδοσιακό τοπιογραφικό ρεαλισμό με τη μαλακότητα του ιμπρεσιονισμού, δίνοντας έμφαση στην ατμόσφαιρα παρά στη λεπτομέρεια, προσδίδοντας στο έργο μια σχεδόν λυρική και διαχρονική ποιότητα.