Het schilderij toont een serene en zonovergoten berglandschap waar hoge, gouden bomen de midden- en voorgrond domineren, wat de scène een herfstachtig gloed geeft. Op de achtergrond rijzen zachte blauwgrijze bergen onder een uitgestrekte, heldere lucht met lichte, zachte wolken. De penseelstreken van de kunstenaar zijn expressief en combineren licht en schaduw om de texturen van bladeren, aarde en water vast te leggen met een bijna impressionistische warmte. Rechtsonder zijn subtiele menselijke figuren te zien die zich wellicht bezighouden met een rustige activiteit langs de rivier, wat een gevoel van schaal en een delicate verhaallijn toevoegt, en zo de grootsheid van de natuur verbindt met een tedere menselijke aanwezigheid.

Het werk straalt een vredige, contemplatieve sfeer uit en nodigt de kijker uit om zich te verliezen in de harmonieuze balans tussen aarde, water en lucht. Het kleurenpalet is rijk maar ingetogen: warme okerkleuren, bruin en goud vermengen zich met koel blauw en zacht wit, wat het dieptegevoel van het landschap versterkt. De compositie leidt het oog soepel van het reflecterende wateroppervlak, door de door de zon verlichte bomen, naar de verre bergtoppen en wekt een diep gevoel van rust en eerbied voor de uitgestrektheid van de natuur op. De techniek suggereert een samensmelting van traditionele landschapsrealisme en de zachtheid van het impressionisme, waarbij de sfeer belangrijker is dan details, wat het schilderij een bijna lyrische en tijdloze kwaliteit geeft.