Σε αυτή τη γοητευτική σκηνή παραλίας, δύο ψαρακάτους με τους ψηλούς ιστούς τους και τις χαρακτηριστικές κόκκινες σημαίες είναι αγκυροβολημένες κοντά στην ακτή, η παρουσία τους προσελκύει την προσοχή ανάμεσα στα απαλά κύματα που χαϊδεύουν την αμμουδιά. Οι υποτονικές αποχρώσεις του γκρι και της γης αντανακλούν τον ήρεμο καιρό, δημιουργώντας μια ατμοσφαιρική αναμόρφωση που σχεδόν προσκαλεί τον θεατή να βυθιστεί στη γαλήνια στιγμή που αποτυπώνεται στον καμβά. Οι άνθρωποι, ένας άντρας και μια γυναίκα, παρατηρούνται να μιλούν στην παραλία, οι σιλουέτες τους αποπνέουν μια αίσθηση καθημερινότητας. Οι μαλακές πινελιές και η αιθέρια ποιότητα προκαλούν ένα αίσθημα νοσταλγίας, υπενθυμίζοντάς μας τις απλούστερες εποχές που περάσαμε δίπλα στη θάλασσα.

Η σύνθεση φαίνεται ισορροπημένη, με τα σκάφη και τις φιγούρες τοποθετημένα έτσι ώστε να οδηγούν το βλέμμα ως τον ορίζοντα. Η χαρακτηριστική τεχνική στρώσεων χρώματος του Βαν Γκογκ δημιουργεί βάθος, ενώ η ήπια παλέτα ενισχύει το ήρεμο περιβάλλον. Αυτό το έργο, που δημιουργήθηκε το 1882, αντικατοπτρίζει τη γοητεία του καλλιτέχνη για τη γεωργική ζωή και τον φυσικό κόσμο, καθώς και την οξεία παρατήρηση του φωτός και της σκιάς. Η συναισθηματική επίδραση ηχεί με την ειρήνη και τη σκέψη, επιτρέποντας στους θεατές να εκτιμήσουν την ομορφιά μιας ήρεμης μέρας κοντά στη θάλασσα.