Σε αυτό το καθηλωτικό νεκρή φύση, ζωντανά άνθη γλαδιόλων ξεπηδούν, τα φλογερά κόκκινα πέταλά τους να αντιτίθενται εντυπωσιακά σε ένα βαθύ, σχεδόν μυστήριο καφέ φόντο. Κάθε πινελιά, από τις τολμηρές και παθιασμένες αποχρώσεις του κόκκινου έως τους ευαίσθητους στροβίλους πράσινου που αγκαλιάζουν το μπουκέτο, μιλάει για τη θερμή σχέση του καλλιτέχνη με τη φύση. Μπορείτε σχεδόν να ακούσετε τον ψίθυρο των φύλλων και των πετάλων καθώς φαίνεται να ταλαντώνονται σε μια αόρατη ανάσα, ενσαρκώνοντας μια αίσθηση ηρεμίας και ζεστασιάς που περιβάλλει τον θεατή σαν μια απαλή αγκαλιά. Πόσο ζωντάνια έχει αυτή η σχεδόν γλυπτική ποιότητα των λουλουδιών, βρίσκοντας μια αίσθηση κίνησης και ζωτικότητας, λες και αναπνέουν κάτω από το βάρος του χρώματος.

Η σύνθεση ισορροπεί επιδέξια τα ισχυρά συστάδια λουλουδιών με ένα κομψό μαύρο βάζο, που αγκαλιάζει υπέροχα την διάταξη του. Το βάζο προσελκύει το βλέμμα, η γυαλιστερή επιφάνειά του δημιουργεί υπέροχη αντίθεση με την ματ υφή των λουλουδιών. Η επιλογή της παλέτας από τον Van Gogh εμπλουτίζει τη συναισθηματική αντήχηση του έργου, χρησιμοποιώντας κόκκινες αποχρώσεις που φαίνεται να παλμούν με ζωή σε σχέση με τους ήπιους γήινους τόνους που τα περιβάλλουν. Αυτό το έργο δεν είναι απλώς μια αντανάκλαση της φυτικής ζωής, αλλά μια έκφραση του εσωτερικού τοπίου του καλλιτέχνη. Ζωγραφισμένο σε μια εποχή συναισθηματικής ταραχής, αποτυπώνει όχι μόνο την ομορφιά αλλά και ένα ανεξήγητο αίσθημα πόθου και πάθους, ένα παράθυρο στη ψυχή του καλλιτέχνη καθώς πλοηγείται στον περίπλοκο κόσμο του.