Ο πίνακας αποτυπώνει την οικεία ηρεμία μιας στιγμής. ένα μαντολίνο ακουμπά ανέμελα σε μια καρέκλα, το σχήμα του μαλακώνει από τις πινελιές. Η τεχνική του καλλιτέχνη είναι εμφανής στον τρόπο που το φως χορεύει στην επιφάνεια του οργάνου, το ξύλο φαίνεται να λάμπει με έναν ζεστό, ελκυστικό τόνο. Η σύνθεση επικεντρώνεται σταθερά σε αυτό το μοναδικό αντικείμενο, προσκαλώντας μια στενή εξέταση των λεπτομερειών του. Ο καλλιτέχνης χειρίζεται επιδέξια την υφή, αποδίδοντας το ύφασμα της καρέκλας με πλούσια, απτική ποιότητα.

Η χρωματική παλέτα κυριαρχείται από γήινους τόνους — καφέ, ώχρα και σιωπηλά πράσινα — δημιουργώντας μια αίσθηση ήρεμης περισυλλογής. Δεν είναι ένας πίνακας που φωνάζει για προσοχή. αντίθετα, ψιθυρίζει μυστικά στον θεατή, προκαλώντας μια αίσθηση νοσταλγίας και την αίσθηση ότι μεταφέρεται σε μια απλούστερη εποχή. Η υπογραφή του καλλιτέχνη μπορεί να δει στην κάτω δεξιά γωνία του έργου. Αυτό το κομμάτι ενσαρκώνει μια αίσθηση κομψής απλότητας, έναν φόρο τιμής στην ομορφιά που βρίσκεται στα καθημερινά αντικείμενα.