Σε αυτή την αφηγηματική φύση, μια ξύλινη καρέκλα καταλαμβάνει το κεντρικό σημείο, αποπνέοντας μια αίσθηση μοναξιάς και στοχασμού. Η καρέκλα, με τις ισχυρές γραμμές και τις ζεστές καφέ αποχρώσεις της, αντίκειται όμορφα με το ζωντανό πράσινο φόντο που εξάπτει μια αίσθηση οικειότητας. Μια μοναχική κεριά κάθεται πάνω σε έναν μαύρο ξύλινο υποστήριγμα στην καρέκλα, η φλόγα της λικνίζεται, δίνοντας ζωή στο ήρεμο της σύνθεσης. Τα γύρω στοιχεία—ένα ανοιχτό βιβλίο και ένα κομμάτι κίτρινου υφάσματος—προσθέτουν στην αφήγηση, υποδηλώνοντας ιστορίες που περιμένουν να ειπωθούν. Η ανώμαλη υφή του δαπέδου, απεικονισμένη με ζωντανές πινελιές, δημιουργεί μια δυναμική βάση για το κεντρικό θέμα, ενισχύοντας την συνολική αίσθηση ζεστασιάς και άνεσης.

Η διακριτική χρήση του χρώματος και τα εκφραστικά περάσματα του Van Gogh προσδίδουν σε αυτό το έργο συναισθηματική βάθος. Οι πλούσιοι οκρυ και πράσινοι τόνοι δημιουργούν μια αίσθηση αρμονίας ενώ ταυτόχρονα προσελκύουν το βλέμμα του θεατή στο φως του κεριού, που λειτουργεί ως φαροφός ελπίδας και αναστολής σε μια αλλιώς σκοτεινή σκηνή. Αυτή η ζωγραφιά δεν αντικατοπτρίζει μόνο το μοναδικό στυλ του καλλιτέχνη, αλλά αντισταθμίζει επίσης ως μαρτυρία της εξερεύνησής του σε προσωπικά θέματα όπως η μοναξιά και η ενδοσκόπηση, καθιστώντας την σημαντικό κομμάτι της δουλειάς του.