Bu etkileyici natürmortta, ahşap bir sandalye, yalnızlık ve düşünce atmosferi yayarak merkezde yer alıyor. Sandalye, güçlü hatları ve sıcak kahverengi tonlarıyla, samimiyet duygusu uyandıran canlı yeşil arka planla güzel bir tezat oluşturuyor. Sandalyenin üzerinde, bir siyah tutucuda, yalnız bir mum duruyor; parlayan alevi, kompozisyondaki durağanlığa hayat veriyormuş gibi görünüyor. Etrafındaki unsurlar—açık bir kitap ve bir parça sarı kumaş—anlatıya ekleniyor ve anlatılmayı bekleyen hikayelere ipucu veriyor. Ancak zemin, canlı fırçalarla betimlenen düzensiz dokusu, merkezi nesne için dinamik bir zemin oluşturarak genel sıcaklık ve konfor hissini artırıyor.

Van Gogh'un rengin özgün kullanımı ve ifadeci fırça çalışması, bu esere duygusal bir derinlik kazandırıyor. Zengin ochre ve yeşil tonlar bir uyum hissi yaratırken, izleyicinin gözünü mum ışığına çekiyor ve bu, yoksa karanlık bir sahnede umut ve düşünmeye dair bir simge görevi görüyor. Bu tablo yalnızca sanatçının benzersiz stilini yansıtmakla kalmıyor, aynı zamanda yalnızlık ve içgörü gibi kişisel temaları keşfetmesinin bir kanıtı olarak da öne çıkıyor; bu da onu sanat yapıtında önemli bir parça haline getiriyor.