Αυτή η σκηνή αποτυπώνει μια έντονη στιγμή όπου δύο κυνηγοί, κρατώντας δυναμικά τα κοντάρια τους, αντιμετωπίζουν ένα λιοντάρι που καθίζει ήρεμα δίπλα σε ένα πετρώδες ρυάκι. Η σύνθεση ζωντανεύει από τις ζωηρές στάσεις των κυνηγών και την έντονη αντίθεση ανάμεσα στα πολύχρωμα ρούχα τους και το βαθύ πράσινο του φυλλώματος στο φόντο. Μια παλέτα γήινων τόνων — ζεστά καφέ, παθιασμένα κόκκινα και δροσερά μπλε — δημιουργεί μια φυσιοκρατική αλλά δραματική ατμόσφαιρα. Το λιοντάρι, ήρεμο αλλά δυναμικό, αποτελεί το συναισθηματικό επίκεντρο, προκαλώντας δέος και αγωνία.

Τα πινέλα είναι τολμηρά και εκφραστικά, χαρακτηριστικά του Ρομαντισμού, με χαλαρές και σχεδόν βιαστικές πινελιές που υποδηλώνουν κίνηση και ακατέργαστη ένταση. Το τοπίο με απότομους γκρεμούς και σκοτεινές σκιές ενισχύει το αγριεμένο, ανεξέλεγκτο πνεύμα της σκηνής, μεταφέροντας τον θεατή στο Μαρόκο του 19ου αιώνα και βυθίζοντάς τον σε μια τολμηρή κυνηγετική περιπέτεια. Το έργο αυτό απεικονίζει όχι μόνο το μεγαλείο της φύσης και το θάρρος του ανθρώπου, αλλά και το ενδιαφέρον του 19ου αιώνα για εξωτικά και περιπετειώδη θέματα.