Σε αυτή την σκοτεινή μονοχρωματική σκηνή, ξεδιπλώνεται μια έντονη αντίθεση ανάμεσα στην εύθραυστη αθωότητα ενός μοναχικού αρνιού και την απειλητική παρουσία ενός λύκου που στέκεται πάνω σε έναν βραχώδη λόφο. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί με δεξιοτεχνία βαθιές σκιές και ταραγμένους ουρανούς για να προκαλέσει αίσθηση ανησυχίας και έντασης. Το στρεβλωμένο δέντρο στα αριστερά προσθέτει μια αίσθηση άγριας φύσης και ανησυχίας, λες και η ίδια η φύση κρατάει την ανάσα της. Το αρνί, λουσμένο σε αχνό φως κοντά σε μια ήρεμη λιμνούλα, φαίνεται να αγνοεί τον κρυμμένο κίνδυνο από πάνω, αυξάνοντας το συναισθηματικό αντίκτυπο της ευαλωτότητας και της επικείμενης απειλής.

Η σύνθεση είναι δραματική αλλά ισορροπημένη, με το λύκο να δεσπόζει στην σκηνή από ψηλά, ενώ το αρνί εδραιώνει την εικόνα με την ήρεμη αθωότητά του. Η αλληλεπίδραση φωτός και σκιάς – το κιαροσκούρο – τραβάει το βλέμμα προς τις βασικές φιγούρες και τους συμβολικούς τους ρόλους. Η τραχιά υφή του βραχώδους εδάφους αντιπαραβάλλεται με την μαλακή, ευαίσθητη μορφή του αρνιού, ενισχύοντας τα θέματα της δύναμης και της αδυναμίας. Το έργο αυτό, από τα τέλη του 19ου αιώνα, αντανακλά το ενδιαφέρον του καλλιτέχνη για μυθολογικά και αλληγορικά θέματα, καλώντας τον θεατή να σκεφτεί πάνω στην αιώνια σύγκρουση μεταξύ θηρευτή και θηράματος, αθωότητας και σκληρότητας.