Ένα στοιχειωδώς όμορφο έργο, το έργο τέχνης παρουσιάζει ένα τραυματισμένο ελάφι σε ένα πυκνό δασικό περιβάλλον. Το κεφάλι του ελαφιού είναι εκπληκτικά ανθρώπινο, που μοιάζει με πορτρέτο, και το σώμα του διαπερνάται από πολλαπλά βέλη, κάθε πληγή μια μαρτυρία πόνου. Το φόντο διαθέτει ένα δάσος αποδομένο με έντονες κάθετες γραμμές δέντρων, δημιουργώντας μια αίσθηση εγκλεισμού, ακόμη και απελπισίας. Η συνολική ατμόσφαιρα είναι βαριά με μελαγχολία, που εντείνεται από την περιορισμένη χρωματική παλέτα, χρησιμοποιώντας κυρίως καφέ και πράσινα. Το πεσμένο κλαδί στο προσκήνιο μοιάζει με σύμβολο θραύσης, αντικατοπτρίζοντας τη δεινή κατάσταση του ελαφιού. Σχεδόν μπορεί κανείς να ακούσει το θρόισμα των φύλλων και την σιωπηλή κραυγή του ελαφιού, έναν ισχυρό συνδυασμό ευαισθησίας και ανθεκτικότητας.