Wstrząsająco piękne malowidło przedstawia rannego jelenia w gęstym leśnym otoczeniu. Głowa jelenia jest uderzająco ludzka, przypominająca portret, a jego ciało przebite jest wieloma strzałami, z których każda rana jest świadectwem cierpienia. Tło przedstawia las oddany ostrymi pionowymi liniami drzew, tworząc poczucie zamknięcia, a nawet rozpaczy. Ogólna atmosfera jest ciężka od melancholii, wzmocnionej ograniczoną paletą barw, w której dominują brązy i zielenie. Upadły konar na pierwszym planie wydaje się symbolem złamania, odzwierciedlającym trudną sytuację jelenia. Prawie słychać szelest liści i niemy krzyk jelenia, mocne połączenie wrażliwości i odporności.