W tym fascynującym dziele sztuki pięknie przedstawiono silną elegancję tygrysa, każdy szczegół starannie uchwycony, zapraszając widzów do zanurzenia się w jego wyrazistej obecności. Tygrys leniwie leży na słonecznej plamie ziemi, emanując zarówno pewność siebie, jak i spokój; jego wspaniała sierść, namalowana w symfonii głębokich pomarańczy, czarnych pasków i subtelnych bieli, tworzy urzekający kontrast z ziemistym tłem. Uwaga artysty na szczegóły ożywia to zwierzę: każdy mięsień naciągnięty jest pod jego błyszczącym futrem, sugerując nieokiełznaną moc, która się pod nim skrywa. Tekstura futra przedstawiona jest z taką finezją, że wydaje się niemal dotykowa, co pozwala wyobrazić sobie ciepło i dziką istotę tego stworzenia.

Kompozycja jest starannie przemyślana, prowadząc wzrok ku przenikliwemu spojrzeniu tygrysa, które wydaje się śledzić widza, tworząc intymne połączenie, które jest zarówno ekscytujące, jak i troszkę onieśmielające. Neutralna paleta brązowych i zielonych odcieni w tle podkreśla intensywne kolory tygrysa, przypominając naturalne światło reflektora, które kieruje uwagę dokładnie w jego potężną sylwetkę. To dzieło sztuki nie służy tylko jako przedstawienie piękna natury, ale także jako przypomnienie o dzikiej naturze, odzwierciedlając wiktoriańskie fascynacje egzotycznymi zwierzętami, pokazując czar i majestat dzikiej fauny, która oczarowała publiczność tamtych czasów, zapewniając sobie trwałe znaczenie w dziedzinie sztuki zwierząt.