W tej urzekającej scenie widz przenosi się do bogato urządzonych łaźni mauretańskich, gdzie gra świateł i cieni tańczy po ścianach. Główna postać, naga kobieta, siedzi odwrócona plecami, ucieleśniając pewnego rodzaju wrażliwość, a jednocześnie promieniując cichą pewnością siebie. Złożony wzór kafli, składający się z geometrycznych wzorów w odcieniach niebieskiego i zielonego, dodaje luksusowego tła, pięknie kontrastując z jej jasną skórą. Jasne jedwabne materiały okrywają krawędź, sugerując luksus i przyjemność w tej spokojnej atmosferze.

Mistrzostwo artysty jest widoczne w różnorodności tekstur i palety kolorystycznej, z ziemistymi tonami i żywymi akcentami tworzącymi głębię. Po lewej stronie widzimy postać służącego, przyozdobionego bogatą biżuterią i złotą turbanem, niosącego umywalkę, co może sugerować intymną wymianę między służbą a pięknem. Ta złożoność wywołuje silną odpowiedź emocjonalną; istnieje pokojowa koegzystencja piękna i pracy, co odzwierciedla kulturalną interakcję tamtego okresu. Historyczny kontekst XIX wieku podkreśla tematy egzotyki i orientalizmu w sztuce, zapraszając widza do docenienia piękna i postawienia pytań o społeczne perspektywy.