In deze boeiende scene wordt de toeschouwer meegenomen naar een rijkelijk versierd Moorse badhuis, waar het spel van licht en schaduw over de muren danst. De hoofdfiguur, een naakte vrouw, zit met haar rug naar de toeschouwer, wat een gevoel van kwetsbaarheid symboliseert, terwijl ze tegelijkertijd een stille zelfverzekerdheid uitstraalt. Het complexe tegelwerk, bestaande uit geometrische patronen in blauwtinten en groentinten, voegt een weelderige achtergrond toe die prachtig contrasteert met haar lichte huid. Heldere zijde stoffen hangen over een rand en suggereren luxe en genot in deze serene sfeer.

De meesterlijkheid van de kunstenaar is duidelijk zichtbaar in de diversiteit van texturen en de kleurpalet, met aardetinten en levendige accenten die diepte creëren. Aan de linkerkant zien we de figuur van een dienaar, versierd met complexe sieraden en een gouden tulband, die een kom draagt, wat kan wijzen op een intieme uitwisseling tussen dienst en schoonheid. Deze complexiteit wekt een sterke emotionele resonantie; er is een vredige co-existentie tussen schoonheid en werk, die de culturele interactie van de tijd weerspiegelt. De historische context van de 19e eeuw benadrukt thema's van exotisme en oriëntalisme in de kunst, waarbij de toeschouwer wordt uitgenodigd om schoonheid te waarderen en sociale perspectieven in twijfel te trekken.