Het kunstwerk vangt een teder moment, waarbij een jong meisje gekleed in bescheiden kleding, bescheiden maar gracieus, doelgericht loopt met een brood onder de arm. Haar hoofd is versierd met een net hoedje, dat een gezicht omlijst dat onschuld en vastberadenheid uitstraalt; deze elementen suggereren subtiel haar sociale status en het dagelijks leven van plattelandsarbeiders in 19e-eeuws Europa. Lijnen en schaduwen creëren een zachte maar prominente silhouet tegen een gedempt achtergrond, die de aandacht van de kijker trekt naar de milde uitdrukking van het meisje en haar zorgvuldige greep op het brood, dat zowel als een noodzaak als een symbool voor levensonderhoud kan worden geïnterpreteerd. De keuze voor een bijna monochrome palet benadrukt de vorm en houding van het onderwerp zonder afleiding van levendige kleuren, waardoor we ons kunnen concentreren op de emotionele resonantie van de scène en het karakter van dit jonge meisje.

De compositie is prachtig uitgebalanceerd; het lichaam van het meisje is iets gedraaid, waardoor onze blik wordt geleid terwijl ze loopt — misschien naar een onzekere toekomst of terug naar huis. Van Gogh's kenmerkende gebruik van licht en schaduw benadrukt dit gevoel van beweging; de hoogtepunten verlichten haar vastberadenheid, terwijl de schaduwen haar omwikkelen in de realiteit van haar omgeving. De emotionele impact weerklinkt diep, en plaatst de waarnemer in het hart van de kunstenaar's verkenning van de menselijkheid en strijd. Dit aangrijpende stuk weerspiegelt niet alleen Van Gogh's inzicht in sociale thema's, die karakteristiek zijn voor de tijd, maar benadrukt ook zijn uitzonderlijke vermogen om de pure voorstelling te overstijgen, en nodigt ons uit in een empathische relatie met het leven van gewone mensen.