Dit delicate werk vangt een rustig moment van zelfreflectie, met een slanke figuur die binnen bij een groot raam zit. De vrouw, gekleed in een zacht wit kleed en een bijpassende hoed, is verdiept in haar leeswerk, haar gezicht zacht verlicht door het licht dat door doorschijnende gordijnen valt. Het uitzicht buiten het raam komt tot leven met suggesties van water, boten en weelderige begroeiing, geschilderd met brede impressionistische penseelstreken. Het subtiele samenspel van licht en schaduw definieert contouren en texturen met opmerkelijke zachtheid en roept een serene, contemplatieve sfeer op.

De techniek van de kunstenaar balanceert losse penseelstreken met verfijnde details, vooral in de weergave van de zittende figuur en het delicate smeedwerk van het raam. De compositie is een harmonieuze dialoog tussen de binnenrust en de levendigheid van buiten, verenigd door een ingetogen palet van zachte grijzen, groenen en accenten van geel. Dit roept een vluchtig moment op dat zweeft tussen rustige persoonlijke tijd en het zachte ritme van de wereld daarbuiten - een scène die zowel intiem als uitgestrekt is. De historische context weerspiegelt de elegantie en introspectieve ontspanning van het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw, en vangt een subtiel verhaal van gratie en rust.