Dit expressieve portret vangt de tere onschuld van een jong meisje, haar blik licht afgewend, wat nieuwsgierigheid oproept over haar gedachten en gevoelens. De kunstenaar gebruikt zachte, bijna fluwelen penseelstreken die het onderwerp voorzichtig laten samensmelten met een warme, gedempte achtergrond. Het kleurenpalet is rijk maar ingetogen — aardetinten en zachte okers domineren, in balans met subtiele hooglichten op het gezicht van het meisje en haar witte kleding. Haar haar stroomt natuurlijk, met losse, expressieve streken die leven en beweging aan de compositie geven.

De compositie richt zich op het profiel van het meisje, waarbij haar jeugdige trekken met een intieme nabijheid worden benadrukt, bijna als een fluistering. De intieme belichting, die doet denken aan de chiaroscuro-techniek, beeldt haar vorm subtiel uit, waardoor diepte en een rustige emotionele resonantie ontstaan. Het schilderij voelt tijdloos aan — een bevroren moment van kinderlijke onschuld, aangeraakt door een vleugje melancholie. Het nodigt de kijker uit om stil te staan en na te denken over de vergankelijke schoonheid en complexiteit van jeugd, waardoor het een stil maar krachtig werk is binnen de portrettraditie van de 19e eeuw.