To delikatne dzieło ukazuje spokojną chwilę refleksji – smukła postać siedzi w pomieszczeniu przy szerokim oknie. Kobieta ubrana jest w miękką, białą suknię oraz dopasowany kapelusz, skupiona na lekturze, a jej twarz delikatnie oświetlona jest przez światło przenikające przez półprzezroczyste zasłony. Widok za oknem ożywa za sprawą sugestii wody, łodzi oraz bujnej zieleni, ukazanej szerokimi, impresjonistycznymi pociągnięciami pędzla. Subtelna gra światła i cienia z niezwykłą czułością podkreśla kontury i fakturę, wywołując uczucie spokoju i zadumy.

Technika artysty łączy luźne pociągnięcia pędzla z dopracowanymi szczegółami, szczególnie w przedstawieniu siedzącej postaci i delikatnej kutej balustrady okiennej. Kompozycja tworzy harmonijny dialog między wewnętrznym spokojem a żywiołowością krajobrazu za oknem, scalony przez stonowaną paletę miękkich szarości, zieleni i akcentów żółci. Obraz odzwierciedla elegancję i introspektywny wypoczynek pod koniec XIX oraz na początku XX wieku, utrwalając subtelną opowieść o wdzięku i odpoczynku.