In dit fascinerende kunstwerk wordt de kijker getrokken in de wereld van arbeid en het plattelandslandschap. De centrale figuur, een boerenvrouw, is bezig met het pletten van lijnzaad, een proces dat zowel fysiek veeleisend als doordrenkt met traditie is. Haar houding straalt een gevoel van toewijding en vermoeidheid uit; ze leunt naar voren, het gewicht van haar taak is duidelijk te zien aan de manier waarop haar schouders gebogen zijn. De techniek van de kunstenaar is dynamisch, met dikke, expressieve penseelstreken die zowel de textuur van de kleding van de vrouw als de omgeving eromheen vastleggen - een mozaïek van geel en oker dat het veld tot leven brengt, waardoor een meeslepende ervaring ontstaat.

De kleurenpalet is opvallend, overheerst door zachte blauwtinten die prachtig contrasteren met de warme aardetinten eronder. Deze kleurkeuze benadrukt niet alleen de figuur op de voorgrond, maar legt ook een harmonieuze relatie tussen de vrouw en haar omgeving, die haar verbintenis met de aarde herinnert. Het licht lijkt opzettelijk over de scène te vloeien, de vrouw verlichtend en haar emotionele resonantie vergrotend. Van Gogh's techniek, gekenmerkt door impasto penseelstreken, voegt diepte en levendigheid toe, waardoor je bijna de energie van het moment voelt. In de context van het einde van de 19e eeuw weerspiegelt dit stuk de diepgaande waardering van de kunstenaar voor de landelijke arbeidersklasse en hun dagelijkse worstelingen, waarmee het niet alleen een studie van arbeid is, maar ook een aangrijpende eerbetoon aan hun veerkracht en waardigheid.