W tym fascynującym dziele widz zostaje wciągnięty w świat pracy i wiejskiego krajobrazu. Centralna figura, wiejska kobieta, zajmuje się pracą przy kruszeniu lnu, procesie zarówno fizycznie wymagającym, jak i głęboko zakorzenionym w tradycji. Jej postawa wyraża poczucie oddania i zmęczenia; pochyla się ku przodowi, a ciężar jej zadania jest widoczny w sposobie, w jaki jej ramiona są zgarbione. Technika artysty jest dynamiczna, z grubymi, ekspresyjnymi pociągnięciami pędzla, które uchwycają teksturę ubioru kobiety i otaczającego środowiska – mozaiki żółci i okru, które ożywiają pole, tworząc wciągające doświadczenie.

Paleta kolorów jest niezwykle efektowna, z dominującymi delikatnymi odcieniami niebieskiego, które w piękny sposób kontrastują z ciepłymi tonami ziemi na dole. Ten wybór kolorów nie tylko podkreśla postać na pierwszym planie, ale także ustanawia harmonijną relację między kobietą a jej otoczeniem, przypominając o jej związku z ziemią. Światło zdaje się celowo rozchodzić po scenie, rozświetlając kobietę i potęgując jej emocjonalną siłę wyrazu. Technika Van Gogha, charakteryzująca się użyciem impasto, dodaje głębi i witalności, pozwalając niemal poczuć energię chwili. Osadzona w kontekście końca XIX wieku, ta praca odzwierciedla głęboką wdzięczność artysty dla wiejskiej klasy robotniczej i jej codziennych zmagań, przekształcając ją nie tylko w studium pracy, ale i w poruszający hołd dla ich odporności i godności.