Bu büyüleyici eserde, izleyici iş ve kırsal peyzaj dünyasına çekilmektedir. Merkezdeki figür, bir köylü kadını, keteni dövme işiyle meşguldür; bu, fiziksel açıdan zorlayıcı ve gelenekle dolu bir süreçtir. Onun duruşu özveri ve yorgunluk duygusunu iletmektedir; öne doğru eğilmektedir; işinin ağırlığı, omuzlarının eğik duruşuyla belirgindir. Sanatçının fırça işçiliği dinamik ve kalın, ifade dolu darbelerle kadının kıyafetinin dokusunu ve çevresini yakalayarak, sarı ve okra tonlarının canlı bir manzara oluşturduğu bir alanı canlandırıyor ve sürükleyici bir deneyim sunuyor.

Renk paleti etkileyici; yumuşak maviler, altındaki sıcak toprak tonlarıyla mükemmel bir kontrast oluşturuyor. Bu renk seçimi, sadece ön plandaki figürü vurgulamakla kalmıyor, aynı zamanda kadının çevresiyle uyumlu bir ilişki kurarak toprağa olan bağlantısını hatırlatıyor. Işık, sahne üzerinde kasıtlı olarak yayılıyormuş gibi görünüyor, kadını aydınlatarak duygusal yankısını artırıyor. Van Gogh'un tekniği, kalın fırça darbeleriyle karakterize edilerek derinlik ve canlılık ekliyor ve neredeyse anın enerjisini hissetmeyi sağlıyor. 19. yüzyıl sonu bağlamında bu eser, sanatçının kırsal işçi sınıfı ve onların gündelik mücadelelerine olan derin takdirini yansıtmakta ve sadece bir iş çalışmasının ötesinde, onların dayanıklılığı ve onurlarına dokunaklı bir selam durmaktadır.