Bu muhteşem betimlemede izleyici, eterik bir zarafet yayan akışkan bir elbise giymiş muhteşem bir figürle tanışır. Bu kadın, muhtemelen Shakespeare'in Juliet'inin bir temsilidir, düşünceli bir pozda durmakta ve eli nazikçe kolyesinin üzerinde durmaktadır. Bu küçük ama önemli jest, onun özlemi ve düşüncelerinin ağırlığını ima eder; sanki uzak ufka bakarken seçimlerini değerlendirir gibi görünmektedir. Işık ve gölge arasındaki narin oyun, özelliklerini vurgulayarak onun karakterine ince bir derinlik kazandırıyor; genç romantizmin cazibesi ve trajedisini somutlaştırıyor.

Arka planda, soluk pembe ve yeşil tonları harmanlar ve onun canlı kırmızı kollu giysisini tamamlar, çarpıcı bir kontrast oluşturur. Nazik fırça darbeleri, ışığın değişken doğasını yakalarken — yakınlardaki suyun yansımaları huzur ve sükunet hissi katıyor. Waterhouse'un renk kullanımını ustaca yaptığına dikkat edilmelidir; palet sakin ama yaşam doludur, özlem hissini derin bir istekle karıştırarak çağrıştırır. Neredeyse çevredeki manzaranın fısıldayan seslerini duyabilirsiniz; akan suyun hafif sesi, onu bekleyen aşk ve kaderin karmaşalarına işaret eder, bu da bu eseri kalbe hitap eden bir parça haline getiriyor.