W tej przepięknej interpretacji, widz poznaje urzekającą postać przystrojoną w płynącą szatę, która emanuje eteryczną elegancją. Kobieta, prawdopodobnie będąca przedstawieniem Julii ze sztuk Szekspira, stoi w zamyślonej pozie, jej ręka spokojnie spoczywa na naszyjniku. Ten mały, ale znaczący gest sugeruje jej pragnienie oraz ciężar myśli; prawie jakby rozważała swoje wybory, spoglądając na odległy horyzont. Delikatna zabawa światła i cienia podkreśla jej rysy, nadając subtelność jej charakterowi, podczas gdy uosabia wdzięk i tragedię młodzieńczej romansu.

Tło, wypełnione delikatnymi różowymi i zielonymi odcieniami, tworzy harmonijne tło, które uzupełnia jej żywe czerwone rękawy, tworząc zdumiewający kontrast. Miękkie pociągnięcia pędzla uchwycają zmieniającą się naturę światła — odbicia w pobliskiej wodzie dodają uczucia spokoju i harmonii. Nie należy zapominać, jak Waterhouse mistrzowsko wykorzystuje kolor; paleta jest uspokajająca, ale pełna życia, budząc poczucie nostalgii splecione z głębokim pragnieniem. Prawie można usłyszeć szept otaczających widoków, szept wody, która sugeruje burze miłości i losu, które na nią czekają, czyniąc ten kawałek sztuki poruszającym serce.