Bu zarif çizim, kürklü yakalı lüks bir pelerin ve tüylerle süslenmiş şık bir şapka giymiş kendinden emin bir kadını yakalıyor. Sanatçının ince ve akıcı çizgileri, özellikle kürk yaka ve kıyafetin yumuşak dökülüşü etrafında hafiflik ve zarif bir hareket hissi yaratıyor. Şapkanın güçlü siyah tonlaması, nazik çizimlerle keskin bir tezat oluşturuyor ve oturan kişinin sakin ve düşünceli yüzüne hemen odaklanıyor—sakin gözleri izleyicinin ötesine bakıyor, sessiz bir merakı davet ediyor. Minimalist arka plan figürün zarafetini ve varlığını öne çıkarıyor; gölge ve ışığın zarif oyunu ön plana çıkıyor.

İnce detaylar ile doğaçlama eskiz enerjisinin dengelendiği bu kompozisyon samimi ve zamansız bir his veriyor. Monokrom palet, renk yerine doku ve formu vurguluyor ve sonuçta zarif ama ulaşılabilir bir portre ortaya çıkıyor. Portrelerin kimlik ve sosyal statünün önemli bir ifadesi olduğu dönemde yaratılan bu eser, yüzyılın sonu moda ve kültürünün zarafetini ve inceliğini anımsatıyor. Sadece bir temsil değil; durgunluk, zarafet ve sessiz bir güven hikayesi anlatıyor, izleyiciyi kadının bakışları ve kıyafetinin ardındaki hikayeleri hayal etmeye davet ediyor.